Wzajemne wsparcie jest podstawą wszystkich działań w terenie. Podczas walki żołnierz wykonuje dwa podstawowe zadania – przemieszcza się, albo wspiera kolegę. Ta sama zasada ma zastosowanie do niemal wszystkich związków taktycznych niezależnie od rozmiaru. Zadań tych nie można połączyć.
Jeżeli żołnierz przemieszcza się, nie może zapewnić efektywnego wsparcia, a jeżeli zapewnia wsparcie - to stoi w miejscu. Podczas operacji, plutony osłaniają się wzajemnie, sekcje przemieszczają pod wzajemną ochroną, jedna grupa ochrania drugą a indywidualni żołnierze osłaniają się w parach.
Wzajemne wsparcie jest podstawową zasadą taktyki zielonej. Każdy przemieszczający się element zespołu jest osłaniany przez inny który jest w tym momencie stacjonarny. Elementy znajdujące się w ruchu nie mogą efektywnie siebie osłaniać a tym bardziej osłaniać inne elementy. Zasada jest często streszczana w formie:
JEDNA NOGA NA ZIEMI, JEDNA RĂKA NA SPUśCIE
Podstawowa idea wzajemnego wsparcia. żołnierz na pierwszym planie prowadzi ogień do celu a jego kolega przemieszcza się naprzód. Według sztuki powinien prowadzić ogień z pozycji leżącej.
Kiedy jedna grupa przemieszcza się druga ją osłania z maksymalnie stabilnej i bezpiecznej pozycji – najlepiej leżąc.
Wzajemne wsparcie może odbywać się na „sucho" lub na „ostro”. Podczas suchego wsparcia, element ubezpieczający prowadzi obserwacje
(ang.: overwatch) i jest przygotowany do natychmiastowego otwarcia ognia w kierunku możliwego niebezpieczeństwa. Podczas ostrego wsparcia, element osłaniający prowadzi ogień w kierunku zlokalizowanego przeciwnika lub w kierunku jego możliwych pozycji.
Ogień wspierający zaczyna się przed poderwaniem elementu wspieranego i kończy się tuż po zajęciu przez niego stabilnej pozycji i otwarciu ognia.
W rezultacie istnieje krótki okres czasu kiedy po wykonaniu skoku, obydwa elementy są stacjonarne i prowadzą ogień. Czas ten powinien być możliwie najkrótszy. Pozwoli to na uzyskanie maksymalnej agresji oraz inicjatywy podczas szturmu.
Podstawa wzajemnego wsparcia to wzajemne zaufanie.
Para żołnierzy może przemieszczać się na dwa podstawowe sposoby:
żabka – pierwszy żołnierz przyjmuję pozycję osłaniającą, drugi patroluje kilka metrów przed jego pozycję gdzie zatrzymuje się i role się zamieniają
Gąsienica – pierwszy żołnierz przyjmuje pozycję osłaniającą, drugi patroluje bezpośrednio do jego pozycji gdzie zatrzymuje się i role się zamieniają.
Klasyczny przykład wzajemnego wsparcia. Kiedy jedynka prowadzi ogień, dwójka przemieszcza się do przodu i otwiera ogień. Pod osłoną dwójki, jedynka przemieszcza się. Cykl się powtarza do osiągnięcia celu lub wyeliminowania zagrożenia.
Dwie podstawowe metody wzajemnego wsparcia - żabka i gąsienica. W gąsienicy żołnierze przemieszczają się o krótszy dystans i dołączają do siebie. W gąsienicy należy wykonać więcej "skoków" niż w żabce do przebycia tego samego dystansu. Jest to dobra metoda w terenie zamkniętym
Dlaczego wzajemne wsparcie działa?
Wzajemne wsparcie działa przede wszystkim dlatego że cel jest cały czas pokryty obserwacją lub ogniem.
Założymy że oddział zbliża się do budynku - jeżeli część oddziału obserwuje budynek, a druga się przemieszcza w jego kierunku to ewentualny przeciwnik który pojawi się np. w oknie, zostanie natychmiast ostrzelany przez zespół wsparcia. Przeciwnik może się schować albo narazić na ogień zespołu ubezpieczającego. Przeciwnik nie ma wystarczająco dużo czasu żeby poprawnie celować i prowadzić skuteczny ogień. 1
Siła ognia
Cel zostanie skutecznie pokryty ogniem jeżeli:
"W promieniu jednego metra od celu przeleci jeden pocisk na sekundę."
Ogień w odległości większej niż jeden metr nie jest wystarczająco "odczuwalny" przez cel żeby zmusić go do ukrycia się. W praktyce oznacza to że jeżeli nad przykładowym okopem/oknem etc. przeleci jeden pocisk na sekundę to nikt z takiego okopu/okna się nie wychyli, nie ryzykując oczywiście trafienia. Tą regułę należy oczywiście przełożyć na czas prowadzenia ognia. Oznacza to bowiem że dla pokrycia jednego celu punktowego potrzeba około 2 magazynków na minutę. Temat opisany szerzej w dziale: bojowe metody prowadzenia ognia.
żołnierze ADF podczas ćwiczeń. Jedna grupa prowadzi ogień do nieprzyjaciela podczas gdy druga przemieszcza się.
