Arktyka: Wprowadzenie

[Pmk]

Za: Encyklopedia Sieciowa PWN
2031.02.15

Svalbard

Norweska prowincja w Arktyce. W jej skład wchodzą archipelag Svalbard (z największą wyspą Spitsbergenem) oraz kilka wysp nie wchodzących w skład archipelagu (m. in. Wyspa NiedÂźwiedzia – Bjornoya). Prowincja obejmuje obszar położony pomiędzy 71° – 81° N i 10° – 35° E. w odległości 800 km na północ od Norwegii i 1100 km od Bieguna Północnego. Norwegia posiada pełne zwierzchnictwo nad prowincją na mocy Traktatu Spitsbergeńskiego z 1920 r.
(...) Prowincją zarządza gubernator (Sysselmannen), który zapewniając norweską zwierzchność dysponuje władzą administracyjną, sądową oraz zabezpiecza porządek publiczny na całym archipelagu. Odpowiada również za ochronę środowiska.
Stolicą i siedzibą gubernatora prowincji Svalbard jest Longyearbyen. (...)

Demografia
Prowincję Svalbard zamieszkuje ok. 12,8 tys. osób (przede wszystkim Norwedzy, Rosjanie, Ukraińcy i Polacy) pracujących głównie w przemyśle wydobywczym i turystyce. Wyspa Svalbard należy do jednych z najbardziej położonych na północ osiedli ludzkich. Ludność stała mieszka głównie na Spitsbergenie. Większość ludności przebywa w prowincji jedynie na kilkuletnich kontraktach.
Językiem urzędowym prowincji jest norweskim, dodatkowe to język rosyjski i język polski. Język polski używany jest w rejonie polskich stacji badawczych i zakładów wydobywczych.
(...) Bez broni nie wolno oddalać się poza teren osiedli ludzkich ze względu na obecność niedÂźwiedzi. Prawie wszyscy mieszkańcy archipelagu mają broń i samochody. (...)

Przestępczość
Zwiększenie liczby mieszkańców prowincji początkowo przełożyło się na wzrost przestępczości. Po zastrzeleniu kilku przestępców w obronie własnej przez stałych mieszkańców Svalbardu ilość popełnianych przestępstw dramatycznie spadła.
(...) Problem ciągle stanowi przemyt alkoholu i papierosów na teren prowincji – substancji zakazanych ze względu na prohibicję obowiązującą na terenie Królestwa Norwegii i Prowincji Svalbardu. (...)

Kalendarium
- 1595- Ponowne odkrycie Svalbardu przez holenderskiego odkrywcę Willema Barentsa. Archipelag staje się znaczącym ośrodkiem wielorybnictwa i myślistwa rosyjskiego i norweskiego
- 1904 – Odkrycie pierwszego złoża węgla brunatnego
- 1920 – Podpisanie Traktatu Spitsbergeńskiego
- 1931 - Polska przystępuje do Traktatu
- 1982 – Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r., ratyfikowana przez wszystkie państwa graniczące z Arktyką przyznaje każdemu z nich prawo do dna morskiego w odległości do 200 mil morskich od ich linii brzegowych. W ciągu 10 lat od podpisania konwencji państwa-sygnatariusze mogli się jednak ubiegać o rozszerzenie swej strefy ekonomicznej na dalej położone obszary. Musieli w tym celu dowieść, że obszar, do którego zgłaszają roszczenia, stanowi naturalne przedłużenie ich szelfu kontynentalnego. Arktykę miała podzielić komisja ONZ po rozpatrzeniu wniosków krajów przylegających do obszaru arktycznego.
Państwa, które przystąpiły do konwencji, miały dziesięć lat od momentu jej ratyfikacji na zgłaszanie swych roszczeń. Dla Rosji ten termin upłynął 2007r., dla Kanady - w 2013 r., dla Danii - 2014 r. Waszyngton ratyfikował układ dopiero w 2010r., co przesunęło ostateczny termin arktycznych rozbiorów na 2020 r.
- 2007 - Rosyjska ekspedycja naukowa „Arktyka 2007" zatknęła flagę Federacji Rosyjskiej na dnie morza, ponad cztery kilometry pod biegunem północnym. Artur Czilingarow, dowódca wyprawy (i zarazem wiceprzewodniczący Dumy, niższej izby parlamentu), który osobiście opuścił się w miniokręcie podwodnym na morskie dno, stwierdził dumnie: „Arktyka jest nasza!".
Państwa zainteresowane wykorzystaniem Arktyki zintensyfikowały prace nad umocnieniem swojej obecności w tym rejonie.
Kanadyjczycy błyskawicznie rozpoczęli operację „Nanook 07": wysłali 600 żołnierzy na wyspy Archipelagu Arktycznego. Premier Stephen Harper odbył trzydniową podróż po Arktyce W Resolute Bay (600 km na południe od bieguna) premier ogłosił, że w regionie powstaną dwie nowe bazy wojskowe.
Z Danii wyruszyła morska wyprawa ponad 40 polarników w kierunku bieguna. Ma zdobyć geologiczne dowody przeciw twierdzeniom Rosjan, że ogromne, obecnie niczyje, połacie Morza Arktycznego należą się Moskwie. ,,Mamy nadzieję, że biegun północny będzie nasz’’ - przekonuje duński minister nauki Helge Sander.
- 2016 – W Niemczech na fali niezadowolenia społecznego związanego z kryzysem gospodarczym narastają radykalne nastroje. Na ich fali dostaje się do Bundestagu NDP (Nacjonalistyczna Partia Niemiec), bez zahamowań używająca argumentów i języka nawiązującego do działalności hitlerowskiej NSDAP. Partia ostro krytykuje przynależność RFN do ,,zażydzonej i homoseksualnej’’ Unii Europejskiej. USA i Izrael przekazują ostre noty dyplomatyczne. Rząd Holandii żąda delegalizacji NDP.
Biuro gubernatora Svalbardu ogłasza plan zagospodarowania prowincji. Rosja i Niemcy zgłaszają protest w związku ze znacznymi ograniczeniami argumentowanymi zachowaniem unikalnej fauny i flory regionu.
- 2017 – Komisja ONZ rozpoczęła prace związane z podziałem Arktyki.
- 2021 – Zostaje zaprzysiężony gabinet premiera Lothara Vogla. Dzięki temu NDP zdobyła całość władzy w RFN. Kanclerz Hubert Gomulka nazywa go pierwszym ,,prawdziwie niemieckim rządem w Niemczech od czasów Adolfa Hitlera’’. Polski parlament jednogłośnie protestuje przeciwko sformułowaniom ,,zagrabione dzięki Jałcie ziemie Wielkich Niemiec’’ i żądaniom ich zwrotu. Czechy zdecydowanie protestują przeciwko ,,niemieckim Sudetom’’. Izrael zrywa stosunki dyplomatyczne z RFN.
Niemcy uruchamiają swój pierwszy zakład wydobycia gazu i ropy naftowej na Spitzbergenie.
- 2022 - Duży wyciek ropy naftowej koło Barentsburga ze zbiorników szybu wydobywczego należącego do Deutsche Petroleum. W wyniku prowadzonego przez Biuro Gubernatora dochodzenia ujawniono przypadki rażącego naruszania przepisów ochrony środowiska, w rezultacie czego wstrzymano wydobycie we wszystkich zakładach DP w prowincji Svalbard. Rząd RFN zaprotestował przeciw ,,dyskryminującej Wielkie Niemcy’’ polityce Biura Gubernatora.
- 2024 – Dzięki intensyfikacji inwestycji zarówno w infrastrukturę jak i przemysł w RFN znacząco poprawia się sytuacja gospodarcza.
Biuro Gubernatora Svalbardu systematycznie odmawia zgody na zwiększoną (czytaj: rabunkową) eksploatację zasobów naturalnych prowincji, motywując to ochroną środowiska naturalnego.
- 2029 – Kryzys rządowy w RFN po ujawnieniu Âźródeł finansowania inwestycji państwowych. Informacje ujawniające duże zaangażowanie funduszy pochodzących z Afryki Północnej ,,wyciekły’’ z jednego z ministerstw RFN. USA wyraziły zaniepokojenie wspieraniem przez Arabów faszyzującego i jawnie antysemickiego rządu w Niemczech.
- 2030 – Rząd RFN przekazuje do Biura Gubernatora Svalbardu kategoryczne żądanie zwiększenia ilości koncesji i wielkości wydobycia zasobów naturalnych prowincji przez firmy niemieckie. Gubernator Harald Sefland ponownie odmawia.
- 2031 – W Essen mają miejsce protesty przeciwko pogarszającym się warunkom życia w Niemczech, które przeradzają się w zamieszki brutalnie stłumione przez policję. Premier Jorg Radetzky w swoim przemówieniu w trakcie zjazdu NDP określa zajścia mianem ,,komunistycznej, antyniemieckiej rewolty’’.
9 lutego rząd RFN przesyła do Biura Gubernatora Svalbardu ultimatum w sprawie dostępu do bogactw naturalnych prowincji. W dokumencie mowa jest m.in. o ,,niezbywalnym prawie Wielkiego Narodu Niemieckiego do niezbędnych mu zasobów’’. Termin ultimatum upływa 16 lutego 2031 roku...


Pmk